Pesme starog Japana

Miloš Crnjanski je prvi koji nam je otkrio japansku poeziju. Mnogi japanolozi zameraju što nije prevod sa japanskog, već sa nemačkog, francuskog i engleskog. Ali ako se posmatra kao polaznica susreta dvaju kultura, zamerke se mogu i zanemariti. Kod nas se pojavila 1928. godine! Razumevanje od stane Crnjanskog „trešnjinog cveta“ se primećuje u stihovima pesme Stražilovo, zatim, Ivo Andrić, Isidora Sekulić i drugi su takođe težili spoznaji Japana.

Za većinu pesama, pored tačne godine nastanka, dato je objašnjenje o autoru i njegovom statusu u društvu, što umnogome olakšava razumevanje. Sledeći etape razvoja Japana uz neizostavan uticaj Kine, i poezija se menjala i dobijala drugačiju formu, od tzv. thanke (pet redaka, sa po 5,7,5,7,7 slogova) do samostalnog stiha tzv. haiku (5,7,5 slogova).

Knjigu može biti zanimljiva i onima manje naklonjenim japanskoj kulturi, jer je Crnjanski, nadasve, jednostavnim jezikom (jer je erudita bez premca) dao osnove u tumačenju ključnih termina, ukazujući dalje na individualno istraživanje posebno onima koji nisu imali dodira sa japanskom kulturom.