Nakon nekoliko zapaženih romana Vladana Matića, poput Albuma, Sklapanja pejzaža ili Putovanja u Semipalatinsk, ovaj put pred čitaocem se otvaraju stranice knjige o fantastičnom gradu, Novom Saraju, mestu koje poput misterioznog imaginarijuma, pripoveda o sudbinama svojih protagonista između istorijskog i fiktivnog, oniričkog i fantastičkog.
O tome na koji način istorija može svedočiti o sadašnjici, ali isto tako i sadašnjica o onome što je samo naizgled prošlo, prohujalo, govori upravo ovaj uzbudljivi roman-svedok koji iznova aktualizuje živu sliku istorije kao „prenošenje žive vatre“, dok istovremeno u katkad metaforičnim i hermetično-simboličkim, katkad krajnje konkretnim i smelim slikama svakodnevice oslikava reflekse onoga što možemo nazvati „teretom istorije“.
Ali ovaj roman ne samo da daje sasvim nesvakidašnji pogled na neke od ključnih tačaka u mapiranju naše i evropske prošlosti, nego postaje i jedan autentični savremeni refleks mita o Heri i Leandru, u pavićevskom maniru Unutrašnje strane vetra, oblikujući jezgrovitu i nedorečenu ljubavnu priču, koja je ujedno i priča o SUSRETU, (NE)NALAŽENJU, ali i traženju „zlatnog preseka“ vremena.
Novi Saraj, taj imaginarijum u kojem je istovremeno sve i moguće i nemoguće, uzdiže se kao jedan od glavnih junaka ove priče koja egzistira između pseudoistorijskog, oniričkog i ljubavnog romana, a koji postaje i savremeni refleks ostvarenja utopijske/antiutopijske književne ideje o „obećanom gradu“ – Novom Jerusalimu. I dok njegovi stanovnici ili „posetioci“ lutaju prostorima „plutajućih identiteta“, on ostaje kao snažan simbol potrage za onim suštinama kojima stremimo, a koje nam i istorija i sadašnjost iznova zamagljuju.
Recenzije
Obriši filtereJoš nema komentara.