Venerino zaveštanje

„Ja, dole potpisan kao Venera, star 55 godina, rođen 25. aprila 1947…“ Feliks Fajar, zvani Venera, prepričava svoj život na stranicama triju svezaka izvučenih iz kante za smeće. U tom avanturističkom almanahu guraju se i prepliću likovi njegove majke List, mlinareve ćerke, i Drisa Ben Šaaba, Nepoznatog Oca, slika skrivenog ćupa u kojem je kao dete nalazio pribežište i uspomena na jednog psa ubicu, lekcije iz obešenjaštva u Parizu, zatim u Africi i godine provedene u zatvoru koje iz toga slede, njegova mozganja o Biću, započeta u psihijatrijskoj bolnici u koju ga je majka smestila, i njegovi razgovori s Pokretačem, slikarem koji ga tera da sledi nagone „škrabala“…

Nakon što je postao Opšti Umetnik, Potpisani (kako sebe naziva pripovedač) je stvorio gotovo pet hiljada dela koja je izložio u svojoj galeriji „Razigraonica“, pre nego što su ga napredak i hidrograbljivci zauvek proterali iz mlina njegovog detinjstva. Uselivši se tada u napuštenu štavionicu, on novi život uređuje na ivici jednog sveta koji, izgleda, priželjkuje njegov nestanak. I upravo taj postupak jednog „stvaraoca“, kome osnovni ton daje sklonost Enza Kormana ka sirovoj umetnosti, vraća „malom čoveku“ njegovu veličinu i pruža mu mogućnost izbavljenja.

Enzo Korman je rođen 1953. godine u Kublviju, u francuskom departmanu Izer. Autor je tridesetak pozorišnih komada koji su prevedeni i izvođeni u mnogim zemljama. On je i pozorišni reditelj i predavač na Visokoj nacionalnoj školi za umetnost i pozorišne tehnike.