Upotreba Grada

Zoran Đerić se na primerima proze savremenih novosadskih pisaca bavi gradom u književnostii njegovim “prostornim pravilima”. Počevši od Milice Mičić Dimovske i Vojislava Despotova, sve bliže poslednjoj deceniji 20 veka i romanima Save Damjanova, Judite Šalgo, Franje Petrinovića, Đorđa Pisareva, Ljiljane Jokić Kaspar, odnosno prvoj deceniji ovog veka, i knjigama Slobodana Tišme, Vladimira Tasića, Miodraga Kajteza i Lasla Blaškovića – on pokazujesliku Novog Sada kao romanesknog prostora, koja nadvisuje ne samo konkretan grad, već i ono što je važna kota savremene književnosti kod nas koju pokreću egzistencionalni i etički problemi današnjice.