Tajna društva u Srbiji

Vitezovi svetlosti I mraka

U istoriji čovečanstva tajna je podjednako važna kao i istina, jer je kroz vekove bila saučesnik mnogih bitnih događaja. Tajna, kao ono što se taji, krije, što se ne priča, ne objavljuje, uvek privlači pažnju velikog broja ljudi. Jedni žele da otkriju tajnu i tako dođu do istine, a drugi žele samo da spoznaju mehanizam tajne, ne bi li je koristili kada im zatreba.

Svaki čovek i svaka organizacija poseduje svoju tajnu. Neko deo svog života i bografije skriva kao zmija noge, a neko pak šireći misteriju oko sebe predstavlja se kao tajnovita ličnost. Slične manire imaju i organizacije koje sebe nazivaju tajna drštva, jer diskretno ističu svoju tajnovitost kao glavnu osobinu. U suštini, mnoga tajna društva su javna, registrovana najčešće kao udruženja građana, ali su njihova unutrašnja sturktura, načini rada, obredi i inicijacije članstva, zaštićeni pečatima tišine.

U istoriji Srba, naroda koji je bio paganska nacija, sklona mnogim bogovima a postala deo pravoslavne verske zajednice, tajna društva su se javljala u svim slojevima države i crkve. Svako vreme imalo je svoje tajne organizacije i zagonetne ličnosti, koje su vodile dvosturki život kao vitezovi svetlosti i mraka.

U donekle tajna društva ubrajaju se vitezovi templari, malteški vitezovi, kraljevski vitezovi, rotarijanci, sledbenici Reda istočnog hrama, satanisti, Jehovini svedoci i masoni. Oni su registrovani u Agenciji za privredne registre kao udruženja. U Srbiji je aktivno oko 200.000 pripadnika raznih sekti, 2.000 masona, 1.800 rotarijanaca, 600 templara i malteških vitezova. Ako u tajna društva uvedemo i mafiju, članove raznih crkvenih frakcija, tajne političke grupe, zaverenike i teroriste, njihov broj dostiže i pola miliona ljudi.

Templari i masoni su bili tajni vladari srpstva, ziloti su bili tajna i zabranjivana verska frakcija, crnorukaši su bili nacionalni zaverenici, a članovi „Crvenog orkestra” tajni članovi Kominterne. U novije vreme u tajna društva se ubrajaju i grupe koje se bave organizovanim političkim nasiljem ili međunarodnim kriminalom. Smrt ljudi je, nažalost, kod ovih vitezova mraka deo njihovog rituala.

Zato se tajna društva u Srbiji mogu razvrstati na belosvetska, religijska, sektaška, nacionalna, teroristička, državna, mafijaška i prevarantska. Kao strašno radoznao pisac pokušao sam da otkrijem šta se taji, krije, šta se ne priča, ne objavljuje o srpskim tajnim društvima. Ko su zapravo njihovi članovi ili, kako sebe vole da nazivaju, vitezovi svetlosti i mraka. Ovo je samo deo istine o njima.

Autor

Zemun, jesen