Književnost Aleksandra Tišme se ispostavila kao izvanredna optika za čitanje i tumačenja vremena u kojem je nastala. Hladno, nepristrasno, lišeno iluzija, ali precizno i vizionarsko čitanje. Ukoliko bismo stavili u zagrade sve što znamo o ratnom i posleratnom vremenu sve do raspada Jugoslavije, taj period bi bilo moguće rekonstruisati pomoću Tišminih intervjua. Oni prate istoriju jednog doba, do kraja uznemirujućeg za slušaoce i čitaoce, a neslućeno tragičnog za neposredne aktere. U njemu se nije odvijala samo lična drama pisca, nego i agonija dve zajednice, najpre Kraljevine Jugoslavije, a zatim i socijalističke Jugoslavije.
Surovost nasilja preliva se u Tišmin jezik, reči koje on bira po pravilu su sve drugo samo ne prijatne. Njihova moć sastoji se u izazivanju nemira i nelagode, neophodnih radi približavanja čitalaca atmosferi egzistencijalnog straha za vlastiti život, kao i za život bližnjih.
(Iz predgovora)
Recenzije
Obriši filtereJoš nema komentara.