Put u Krivodo

„U svom novom proznom rukopisu, Miroje Vuković u srcu je savremene stvarnosti, dramatičnih zbivanja vezanih za raspad SFRJ. Bavi se dramom međunacionalnog sukoba u jednoj bosanskoj varošici N., koju, s obzirom na autorovu biografiju, nije teško prepoznati. Međutim, budući da umetnička proza nije puko preslikavanje stvarnosti, a i s obzirom na stvaralačko iskustvo autora, Vuković će tome stvarnosnom kontekstu obezbediti dublja i univerzalnija uporišta, kako na relacijama naših prostora, tako i u literarnim obrascima koji se odnose na Drugi svetski rat.
Radi se u osnovi o dnevničkoj prozi koja obuhvata šest dana započetih sukoba N., sa uvodom (Prije svega) i epilogom (Poslije svega). U centralnom, dnevničkom delu, smeštene su monološke ispovesti Adama Spasića, profesora geografije, koji se zatekao u epicentru započetog rata. Mada je dramu naslućivao, nije verovao u takve njene razmeere, zbog čega je sve to dočekao nespremno, neopredeljeno i neodlučno. A kada se on u stvarnosti dogodio, na sceni se dešava njegova duboka unutrašnja drama, uz nju lomovi i sukobi koji se samo povremeno manifestuju na spoljni svet. Brigu i dramu povremeno podeli sa svojim okruženjem srodnih pogleda i različitih nacionalnosti, kao i sa svojom stvarnom ili fiktivnom saputnicom, ali najupečatljivije i literarno najuverljivije jeste ono što predstavlja njegovu unutrašnju pobunu protiv rata i opšteg besmisla.“
– iz recenzije dr Mića Cvijetića