Posljednji dani panka

Za razliku od stopostotne većine beogradskih intelektualaca, koji tavore u novinarstvu maštajući o Berlinu i Londonu, Nuhanovićev alter ego, tabloidni novinar iz mesta V., na privremenom radu u hrvatskoj prestonici, mašta o – Azerbejdžanu, kao svojoj Sumatri na kojoj cveta limun žut hrvatske tranzicije. Kao neki Filip Latinović u kožnoj jakni, ili Gaston Lagaffe hrvatskog senzacionalističkog novinarstva, glavni lik ovog romana simboliše generaciju 1960-ih što ulazi u sredovečnost. Redakcije tabloida, učmalost provincije, komična perestrojka hrvatskog društva u skladu s „novim vrednostima“ – s finim (neki bi rekli „češkim“) humorom oslikani su na fonu jednog očekivanog ljubavnog rastanka.