Pesma U Pesmi

Nova pesnička knjiga Dragomira Brajkovića, jednog od danas najistaknutijih autora Srpske književne zadruge i savremene srpske književnosti, potvrđuje sve kvalitete njegove ranije poezije i istovremeno proširuje, naročito na tematskom i semantičkom planu, opštije strukturalne i izražajne mogućnosti njegovog književnog glasa. Unoseći u knjigu one pesničke teme koje se odnose na motive i posledice stvaralačkog traganja za jedinstvom i razlozima poetskog doživljaja sveta i mogućnog uticaja poezije na neposrednu stvarnost, Brajković u isti mah naglašava trajnu ontološku i poetičku osnovu ovih motiva i time znatno pojačava refleksivno-intelektualnu liniju svoje poezije. U novoj knjizi on polazi od tema opštije prirode – o sudbini i značenju poezije i umetnosti u nekadašnjem i u današnjem vremenu i aktivnog autorskog odnosa prema nekritičkoj zameni ovih vrednosti drugim oblicima ispoljavanja neposrednog života – i završava je nijansiranim pesničkim viđenjem onih pojava stvarnosti koje poseduju jaku unutrašnju, intimnu, tradicijsku ili religioznu dimenziju i govore o prolaznosti i nestajanju kao trajnoj sudbini čoveka u svetu. Time on svojom novom knjigom, doživljavajući je u njenom razvojnom lirskom luku, ispisuje pravu ispovedno-refleksivnu poemu posvećenu sudbini umetnika u današnjem i u svakom drugom vremenu. Kao pesnik dinamičke vizije sveta i razuđenog rukopisa, on svoju Pesmu u pesmi komponuje od pet pesničkih ciklusa (”Pohvala starim majstorima”, ”Na vetru zapisano”, ”Etide (Poetičke vežbe)”, ”Dvorac nerukotvoreni”, ”Pesma u pesmi”) i motivski ih povezuje s tri zasebne pesme, koje mogu imati i značenje triptiha. Na taj način se ova izuzetna i složena pesnička celina još čvršće oslanja na sigurna poetička i strukturalna težišta, čiji je osnov u tradicionalnoj a ishod u modernoj poeziji i umetnosti.