Odron svetlosti

Iz pogovora Sonje Milovanović (Šapat o nestajanju i trajanju):

Oba vida silaska, obrušavanja ili pada, pesnik je predočio imenicom odron, čije se osnovno značenje odnosi na prirodne pojave, na odronjavanje većih blokova planine, stene i sl. Implicitno, dakle, odron se može dogoditi jedino na kakvom visokom položaju, uzvišenju ili vidikovcu, tačke sa koje se vidi bolje i dalje. Takva pozicija sugeriše najmanje dva (tragička) viđenja i stanja: lirsko svedočenje o samom procesu odrona i njegovim posledicama, kao i samu želju ili žudnju za povratkom u visine, oličenu u snazi fizičke i uzletu duhovne prirode. Ovo poslednje preusmerava čitalački doživljaj od opšte negativnog ili tamnog ka pozitivnom, odnosno svetl(osn)om načelu. Tako se razlistava značenje i reči odron i sintagme odron svetlosti od metafizičkog do simboličkog, uzrastajući do pojma važnog za dosadašnje Milanovićevo pesništvo.