Ne živeti u laži

U knjizi Ne živeti u laži sabrani su najznačajniji eseji Aleksandra Solženjicina. Veliki ruski pisac progovara o svojoj poetici, kritici totalitarnih režima sovjetskog komunizma, ali i zapadnog postkapitalističkog globalizma. Pronicljivi čitalac će vrlo lako ovde pronaći i lične kulturološke i društveno-političke stavove autora.

Solženjicin je u svojim esejima otvorio temeljene probleme druge polovine 20. veka. Pisao je o odnosu komunizma i Zapada, ali i odgovornosti pravoslavne crkve u doba tranzicije, odnosno smutnje, kako je je on nazvao. Autor Arhipelaga Gulag nije štedeo ni Zapad i postkomunističku Rusiju, koju je doživljavao kao svoju otadžbinu. Kao što je u „Nobelovskoj“ i „Harvardskoj besedi“ razmišljao o moralnim zadacima slobodnog sveta u Hladnom ratu, tako je u nizu tekstova napisanih na ruske teme pozivao na moralni preporod Rusije kao preduslov nacionalnog.

Dijapazon tema kojima se bavi Solženjicin dosta je širok. On se suvereno kreće kroz oblasti filma, istorije, politike i religije, potvrdivši time ulogu vodećeg nacionalnog intelektualca. Autor knjige i eseja „Ne živeti u laži“ bez zazora ide protiv duha vremena i zastupa konzervativne vrednosti, za koje smatra da su izgubljene i na Zapadu. Jedino one, napuštene u Oktobarskoj revoluciji i vrednosnoj revoluciji šezdesetih, mogu povratiti čovečanstvo iz opšte krize.