Međaši Savesti

Roman Slavice Mastikose gradi smislene, etičke i metafizičke dijagonale koje spajaju dva suštinski antipodna pojma – svest i savest, u odiseji kroz vreme i prostor, uspomene i zatone sudbinskih reka. Sećanja i uspomene nisu samo ono što je ostalo iza nas, prošlost nas vuče sebi što više pokušavamo da odmaknemo ka budućnosti – to je skoro osnovna kob svih likova ove proze.

Slavica Mastikosa je pisac koji iznutra posmatra pojedinačno i opšte u nacionalnoj sudbini, pokušavajući da sačuva dostojanstvo i identitet svojih likova, ali i da prikaže slikovitost i tragiku njihovih sudbinskih puteva.