Karakteri

Ovaj neveliki spis umnogome je enigma za ispitivače zbog nejasne namene i nepouzdane originalnosti, celovitosti i strukture sačuvanog teksta. Nema sumnje, pak, da se delo nadovezuje na razmatranja o različitosti ljudskih karaktera koja je započeo Aristotel u Nikomahovoj etici, Retorici i Poetici. Iako su Teofrastovi Karakteri napisani bez sistematičnog pristupa i dubljeg psihološkog poniranja, nalik skicama ili krokijima, oni su u osnovi kasnijih proučavanja pojedinačnih oblika i tipova ljudskog ponašanja, odnosno karakterologije. U XVII i XVIII veku bili su puno imitirani, a kod čitalačke publike ni danas nisu nimalo izgubili na popularnosti.