Ja

Pisac M. V. potpisuje pristanak da radi za Štazi i da uhodi drugog pisca koji na alternativnoj književnoj sceni Istočnog Berlina uživa status zvezde. Upravo taj potpis u njegovom biću pravi rascep orlandovskih obrisa, te različiti identiteti postaju mogući. U memljivoj podstanarskoj sobici kod gospođe Falbe, koja mu ne kuva samo kafu, dolazi do deliričnog pretapanja njegove poezije i njegovih doušničkih izveštaja, njegovog privatnog, profesionalnog i službenog identiteta.
Roman o odnosu društva prema umetnicima, uz potresni uvid u perfidne mehanizme manipulacije na intimnom i društvenom planu.