Deset pisaca – deset razgovora

„Moj zadatak je čist i jasan: spremiti građu za budućeg književnog i kulturnog istoričara; dati jednim književnicima da dođu u intimniji dodir sa idejama drugih; omogućiti čitaocima da mogu intimnije upoznati svoje voljene pisce. Jer toga ima kod nas – da sa smrću pisca iščezne i njegova uspomena, i istoričar, često uzalud, traži da upozna čoveka; dešava se da dva književnika žive u isto vreme, da teže jednom istom idealu, a nikad koncepcije jednoga ne dođu u dodir sa koncepcijama drugoga; postoji, najzad, kod nas, po zabačenim našim krajevima, čitav niz vernih čitalaca koji prate svaki korak svoga pisca, koji znaju gde je kad i kako i šta štampao, koji ga čitaju, vole, a koji ne znaju ništa o njemu kao čoveku, ni kakav je, ni gde živi, ni čime je preokupljen. Ja ću se truditi da moji razgovori ispune taj prostrani cilj…“ Branimir Ćosić (1926)