Znaci raspoznavanja: prilozi za samorazumevanje srpske književnosti je nova knjiga dr Dragana Hamovića, pesnika, esejiste i istoričara književnosti. Analizirajući dela nekih od naših najznačajnijih pisaca, Hamović daje odgovor na pitanje: može li književnost da se ne opire obezličenju, a da ostane književnost? Ima li srpska književnost resursa za to? Jer, „imperijalne težnje današnjice sasvim su drugačije: potopiti sve u okean globalne kulture, unifikovati i podvlastiti glasove, bez znakova raspoznavanja“.
Knjiga je nastavak već poznatog Puta ka uspravnoj zemlji.
Hamović u uvodu knjige postavlja pitanje o smislu književnosti u doba savremenog imperijalnog obezličenja. Koji su znaci raspoznavanja kojima se srpska književnost odupire ovoj uravnilovci postmodernog tipa? Ima li ona snage za to?
Hamović je obuhvatio nekoliko pisaca i tematskih celina. Bavio se elementima slovenske samosvesti u poeziji Vojislava Ilića, ali i slovenskom samosvešću moderne srpske poezije. Pokazao je da velika tema slovenskog nasleđa nije bila samo kapric romantičarske omladine već trajna preokupacija srpske književnosti i kulture.
Za istorijskom svešću Hamović je tragao u prozi Milutina Milankovića i u delu Milana Kašanina. Dvojica prečanskih Srba, svako na svoj način, doprineli su nemerljivo istorijskom pamćenju u našoj kulturi, a to im je retko bilo priznavano.
Među pesnicima druge polovine 20. veka, posebna pažnja posvećena je Branku Miljkoviću, Jovanu Hristiću i Branislavu Petroviću. Na pronicljiv način, Hamović je pokazao da je tema nacionalnog nasleđa bila veoma važna u poeziji tragično nastradalog pesnika. Istovremeno, detaljna analiza Hristićevog i Petrovićevog dela pokazuje da tradicija iz koje jedan pesnik zahvata može biti i šira i raznorodnija.
Među pesnicima koji su posebnu pažnju posvetili odnosu prema srpskom jeziku i njegovim mogućnostima, Hamović se bavio Matijom Bećkovićem. Takođe, tu je i rad o nezaobilaznom Milosavu Tešiću, posvećeniku i tragaocu za savršenim stihom. Oba pesnika, na svoj način, u zatomljenim slojevima jezika pronašli su sopstvene znake raspoznavanja, sasvim lične i sasvim prepoznatljive.
Ovi pesnici, nastavlja Hamović, imali su i svoje posvećene tumače, o kojima je u ovoj knjizi takođe reč: Radivoje Mikić i Jovan Delić.
Konačno, kao svojevrsna nadogradnja cele knjige, a time i dopuna njenog teorijskog stanovišta, u sedmom delu su priloženi tekstovi o Svetom Savi i početku našeg kulturnog sećanja, te o fenomenu kulturnog nacionalizma.
Recenzije
Obriši filtereJoš nema komentara.