Vučje vreme

Vučje vreme 2021–2022: od obožavanja do oboženja, od podrepljenja do preumljenja nova je knjiga Cvijetina Milivojevića. Ona predstavlja peti deo njegove svojevrsne hronike srpske političke scene. Milivojević o njoj detaljno i sistematično piše već trideset godina. Prema njegovim rečima, prethodne četiri knjige opisuju „prva tri desetleća obnovljenog višepartizma”, a ova, peta, „opisuje dve godine četvrte decenije”.

Milivojević je ime knjige „pozajmio” iz govora Aleksandra Vučića u kojem je predsednik sebe uporedio sa nepokornim vukom. Da li je to zaista tako, nepristrasan posmatrač može da prosudi čitajući ove tekstove. Oni su vrcavi, ironični, stilski izuzetni i pogađaju pravo u metu.

Cvijetin Milivojević je jedan od retkih analitičara koji se ne boji da javno kritikuje vlast, na televiziji i internetu, ali koji ume i da je pohvali, čak i kada to niko ne očekuje. Njegova objektivnost, međutim, nije tek prost matematički presek pluseva i minusa. Milivojević uvek procese posmatra iz perspektive slobode srpskog društva i zaštite nacionalnih interesa srpskog naroda.

Iz te perspektive, stvari ne stoje dobro, naprotiv. Jer, Vučje vreme je „gluvo doba noći, tame i jeze […] kada ljudi, ušuškani, dubokim snom spavaju, a napolju vukovi kolo vode.” Čitajući Milivojevićevu knjigu, čini se da je ovo gluvo doba zapravo naša java.

Farsični izbori, pregovori koji to nisu, već su predaja svega što je na Kosovu i Metohiji ostalo u srpskoj ingerenciji, kršenje Ustava od strane „najboljeg studenta Pravnog fakulteta” tema je ove knjige.

Činjenica da ona obuhvata svega dve političke godine ne treba da zbunjuje čitaoca. Jer, 2021. i 2022. godine desilo se toliko mnogo sudbonosnih događaja da bi po značaju mogli da stanu u čitavu deceniju. Kroz sve te događaje, kao kroz maglu, srpski narod vodio je režim koji je blagonaklonost Zapada plaćao delovima srpskog suvereniteta. O tome, u biti, piše i govori Cvijetin Milivojević.