Terra Rascia

Rasciju, srce nemanjićke države, opisali su u dnevničkim i putopisnim beleškama mnogi diplomate, sveštenici, trgovci, avanturisti, špijuni, najčešće na svom putu prema Carigradu iz Dubrovnika ili Sarajeva. Ostavili su zapise o čuvenim manastirima: Mileševi, Mažićima, Sopoćanima, Đurđevim stupovima, Petrovoj crkvi, Studenici, Banjskoj, Staroj i Novoj Pavlici, ali i o većim i manjim naseljenim mestima na Pešterskoj visoravni, u Raškoj dolini, te na obroncima Kopaonika, Rogozne i Golije. Milisav Savić je krenuo njihovim putevima, trudeći se da na novom listu hartije oživi nekadašnje vreme i prostor. Mnogi od tih puteva danas su zarasli u travu, a značajan broj ondašnjih sela postoje samo kao toponimi. Pronicljivom analizom tekstova Benedikta Kuripešića, Nikole Boškovića, Jakete Palmotića, Katarina Zena, Evlije Čelebije, Meri Edit Daram, Endrua Arčibalda Pejtona, Feliksa Kanica, Todora P. Stankovića, Rastka Petrovića, Aleksnadra Giljferdinga, Janka Šafarika, Miloša S. Milojevića i drugih, Savić je ispisao pregršt potresnih i prozno uvrljivih stranica o kolektivnim i ličnim sudbinama raškog kraja, prema kojem je istorija umnogome bila nemilosrdna i nepravedna. Knjiga je, u luksuznoj opremi, ilustrovana autorovim fotografijama najznačajnijih lokaliteta iz raškog kraja, koji su privukli pažnju domaćih i stranih putopisaca.
– Prof. dr Vladan Virijević,