Slika današnjice, u iskrivljenom ogledalu, koja nam pomaže da se povratimo iz anestezije u koje su nas društvena praksa i mediji podvrgli, u romanu „Sezona gospode klošara“ stvorena je kao karikirana i „boldovana“ i jasno pozicionirana groteska. Upotrebom osobene jezičke matrice koja polazeći od humornog, prelazi preko satiričnog da bi stigla do kombinacije šatrovačkog i spraznog i presudo-intelektualnog Đorđe Petrović postiže jednostavno sadržinskog i formalnog „udara“ na ravnodušnost koja sve više postaje način funkcionisanja našeg društva. Autor priču smešta na mesto ukrštanja sociološko-kulturološko degradiranih, sa novokomponovanim i beskrupuloznim „poslovnim“ ljudima, uz prepoznatljivo (sa)učešće državnih upravljača. Čini to šetnjom kroz koncentrične krugove socijalne, psihološke i etičke društvene i pojedinačne patologije, što je u mnogome karateristika života poslednjih trideset godina…
Zanimljivo je i reći da roman „Sezona gospode klošara“ maestralno izbegava da se bavi konkretnim političkim zbivanjima, premda će mnogo puta ponešto, ili skoro sve, zaličiti na aktuelne prizore iz naših kafana, ulica, bolnica, ministarstava i policijskih stanica. Petrović međutim roman usmerava na posmatranje, opisivanje i ismevanje posledica ekonomskih, mentalitetskih, kulturoloških grešaka koje ipak proizvodi dugogodišnja politička nezrelost. Čini to sa ironijom, sarkazmom ali i humorom. Reklo bi se, ipak, nezlobivo i lekovito, premda podsmešljivo.
– Zoran Slavić
Recenzije
Obriši filtereJoš nema komentara.