Pesnička poetika Oskara Daviča

Zbornik Pesnička poetika Oskara Daviča objavljen je u zajedničkom izdanju Instituta za književnost i umetnost u Beogradu i Biblioteke šabačke. Petnaestu knjigu u seriji „Poetička istraživanja“ uredili su prof. dr Jovan Delić i dr Dragan Hamović.

Zbornik okuplja dvadeset i tri rada sa naučnog skupa održanog u Šapcu (decembra 2011) u okviru rada na projektu „Smena poetičkih paradigmi u srpskoj književnosti dvadesetog veka: nacionalni i evropski kontekst“ kojim rukovodi prof. dr Jovan Delić.

Radovi su razvrstani u pet segmenata, a zbornik je opremljen i registrom imena. Pored uvodne reči sa skupa u Šapcu, Jovan Delić daje i opšti pogled na mesto Oskara Daviča u srpskoj poeziji dvadesetog veka, ističući kao lajtmotiv naslov čuvenog Davičovog eseja Poezija i otpori. Radovan Vučković se bavi korpusom Davičove socijalne poezije, dok Slobodanka Peković ispituje pitanje „skrivene i neskrivene“ autobiografske osnove Davičove poezije. Aleksandar Petrov rezimira svoja dosadašnja bavljenja ovim pesnikom, ukazujući i na neke nove momente, dok Dragan Hamović posmatra Daviča u kontekstu prevratničkih pedesetih godina dvadesetog veka.

U drugom poglavlju zbornika smešteni su radovi koji tretiraju Davičove književne poglede. Petar Pijanović se bavi pesnikovom eksplicitnom poetikom, Aleksandar Milanović odnosom prema starom jezičkom nasleđu, a Tihomir Brajović ukršta poglede u budućnost poezije Daviča, Ujevića i Miljkovića.

Treće, najobimnije poglavlje čine tekstovi o pojedinačnim zbirkama ili celinama Davičove poezije. Bojan Jović istražuje problem opažanja boja u Pesmama iz 1938. godine. Goran Radonjić tumači „Hanu“ u svetlu postupka gradnje metaforike kao i modernističke teme identiteta, dok Svetlana Šeatović Dimitrijević isto delo posmatra na osnovu proučavanja poetike lirskog ciklusa. Biljana Andonovska se fokusira teorijske implikacije ugrađivanja rane poeme Anatomija u poratnu zbirku Flora, Nedeljka Perišić interpretira Floru kao celinu, a Goran Korunović jedan od ciklusa iste zbirke. Slađana Jaćimović bavi se lirizacijom putopisnog iskustva u zbirci Tropi, a Mileta Aćimović Ivkov tematikom ljubavi i smrti kod Oskara Daviča. Na kraju trećeg poglavlja, Marko Avramović pažljivo iščitava zbirke poslednje decenije ovog autora.

Četvrto poglavlje čine problemski postavljeni tekstovi. Radivoje Mikić razmatra primenu dvaju modela lirske autobiografije na primerima pesama Oskara Daviča i Branislava Petrovića, dotle Valentina Hamović izdvaja temu detinjstva. Mina Đurić piše o fenomenu predverbalnog i Davičovoj poznoj težnji za deverbalizacijom umetnosti. Sanja Paripović analizira Davičov eksperimentalni sonetni niz u zbirci Trg Em, dok Danijela Maksimović beleži tragove Davičove misli na italijanskom jeziku.

Zasebno, peto poglavlje zaprema obimni memoarski esej Milovana Danojlića o Oskaru Daviču pisan naročito za ovu priliku, koji otkriva mnoge važne pojedinosti njegovog ljudskog i književnog portreta.