Mala crna muzika

Pojava tzv. „drugog talasa“ hip-hop vojnika, najpre u Hrvatskoj (1996), a zatim u Bosni i Hercegovini (1999) i Srbiji (2002), označio je početak novog supkulturnog poglavlja na tlu zapadnog Balkana. Ono je neobično utoliko pre što hip-hop kultura, za razliku od drugih supkultura (panka, rokenrola, hevi metala, rejva, itd.), teži ka uspostavljanju vlastitog nacionalnog imaginarijuma. Kao „grupa [poetičkih] sličnomišljenika na istoj [poetičkoj] trajektoriji“ (B. Anderson), hip-hop nacija stremi zasnivanju vlastite nacionalne istorije, definisanju vlastite službene teritorijalnosti, Države (ghetto, hood), i konačno – prepoznavanju nacionalnih neprijatelja (kompetitivni karakter hip-hop praksi). Osobenost pomenutih koncepata leži u njihovoj izvanrednoj dinamičnosti: to su koncepti koji su sve vreme „u pokretu“ i koji kao takvi ne uzimaju u obzir zvanične administrativne međe (Hrvatske, Srbije, BiH, Crne Gore), već ih rado opkoračuju i izneveravaju.