Ljiljana Krstić

Uzorna knjiga dostojna svake hvale. Vrstan analitički portret velike dramske umetnice. Primer za ugled kako treba nadahnuto oblikovati spomen-knjige o vrhunskim scenskim stvaraocima. Nezaboravna Majka Hrabrost, suverena prvakinja sva tri vodeća beogradska pozorišta, Ljiljana Krstć je jedanaesti dobitnik prestižne glumačke nagrade „Dobričin prsten“ (1995). Knjiga je primerena – vrsnoj glumici i lepom priznanju za životno delo. Pred čitaocima, ljubiteljima pozorišta i teatrolozima je iznijansirani i nadahnuti portret velikog majstora glume u kome se ogledaju i drugi, brojni scenski stvaraoci, kao i beogradski pozorišni život, tokom više od pola stoleća stvaralaštva nenadmašne Ljiljane Krstić.Umetnički lik je osvetljen svestrano u raskošnom svetlu darova i urođenih osobina, a što je najlepše, to je učinjeno bez imalo patetike, preterivanja i hvalospeva. Sve je tu promišljeno, odmereno, suzdržano, otmeno, ubedljivo, pouzdano, toplo, tanano, slikovito.

Tajnoviti glumački lik Ljiljane Krstić osvetljen je iznutra, istovetnim postupkom kao što je moćna glumica kreirala sve svoje maestralne uloge s punom posvećenošću i vrhunski profesionalno. Posebno imponuje i čini čast i našoj glumici i celom glumačkom staležu, što kod Ljiljane Krstić zaista nije bilo ni malih ni velikih uloga (u njenom tumačenju sve su bile velike i nezaboravne), uz potpuno odsustvo negativnih ocena, promašaja, rutine, umora, prezasićenosti, što našu umetnicu čini jedinstvenom i neponovljivom. Uz veći broj ilustracija i dokumenata spomen-knjigu „Ljiljana Krstić“ čine: topla i nadahnuta autobiografija umetnice; uzorni uvodni esej Ognjenke Milićević „Upotreba biografije“; izjave najznačajnijih reditelja, od Mate Miloševića i Minje Dedića do Nikite Milivojevića; potom znamenitih glumaca-partnera počev od Milivoja Živanovića do Mirjane Vukojčić i Vladimira Amidžića. Tu su i zapisi trojice umetničkih saradnika: nezaobilaznog Jovana Ćirilova, Jovanke Bjegojević i Aleksandre Jovićević. Nezaboravna kao Brehtova Majka Hrabrost, Amanda iz „Staklene menažerije“ Tenesi Vilijamsa, Marta iz Olbijevog komada „Ko se boji Virdžinije Vulf“, Stara iz Joneskovih „Stolica“, Euripidova Hekaba, Junona iz drame Šona O’Kejsija „Junona i paun“, Starica koja vezuje čvorove iz „Otkrića“ Dobrice Ćosića, Vasa Železnova Maksima Gorkog itd, Ljiljana Krstić je jedina naša glumica, a jedna od malobrojnih u svetu, koja u raskošnom buketu životnih uloga, ima ne samo pet već i petnaestak opojnih cvetova. Jednom rečju, Ljiljana Krstić je glumica veća od svoje slave. Razlog: urođena skromnost, preterana i antiglumačka, kao što priliči nesuđenoj pravnici iz porodice intelektualaca –otac dr Marko, filozof i pedagog, majka Desanka učiteljica. Ova knjiga na najlepši način uzdiže sjajnu umetnicu na zasluženi pijedestal. „Pravda je spora, ali…“ – nastavak i vrapci znaju.