Granice iščezavaju, zar ne?

Knjiga Save Babića, Hamvaševog prevodioca na srpski jezik, o recepciji Bele Hamvaša u srpskoj, potom i u mađarskoj književnosti i kulturi, pa i u svetu… Knjiga se sastoji iz dva “koloseka”, kako kaže Babić, koji se međusobno smenjuju i dopunjuju. U prvom, pod nazivom “Marginalije”, nalaze se kraće beleške (kojih ima čak 1383) pisane tokom tri decenije o svemu što je vezano za recepciju Bele Hamvaša u javnosti, počev od prvog Babićevog susreta s jednim Hamvaševim tekstom, esejom “Drveće”, objavljenim na mađarskom jeziku u novosadskom časopisu “Hid” 1970, pa sve do 2000. godine. U ovim zapisima nalazi se iscrpna i zanimljiva istorija Babićeve potrage za Hamvašem i njegovim rukopisima, iskušenja oko prevođenja i muke oko objavljivanja, problemi s izdavačima i zadovoljstvo susreta s “hamvaševcima”, medijski odjeci, prijem i otpori koji su pratili ulazak Bele Hamvaša u srpsku kulturu. Drugi kolosek knjige, “Proplanci”, sadrži celovite tekstove o Hamvašu objavljivane u periodici, eseje i razgovore posvećene njegovom stvaralaštvu, a ovakvih priloga ima tačno 237. Uz to, kao poklon čitaocu koji ukaže poverenje ovakvom nizu tekstova, dodate su u dnu stranica, u dugome nizu, hronološki poređane Hamvaševe misli kojima se, kako kaže Babić, treba vraćati kao objektima za meditaciju. Ova obimna knjiga na šeststotinjak stranica velikog formata čita se kao jedinstvena hronika otkrića jednog velikog pisca i posvećeničkog truda njegovog prevodioca i tumača da njegovi tekstovi i knjige stignu do onih kojima su namenjeni.