Drugi zvuk

11. knjiga edicije Prisustva.

Dugo me nije neka zbirka poezije toliko inspirisala i dotakla kao Drugi zvuk. Đorđe Matić je negde rekao: „Nekad mi se čini da imam samo dvije teme u pisanju, u svojoj poeziji pogotovo, i da se sve oko toga vrti, što god bili motivi, koji kao rukavci utječu u dvije glavne tematske struje – rat i emigracija, odnosno (ne)mogućnost povratka.“

Meni se čitajući Matićevu poeziju nameće misao da se čitava srpska, hrvatska, jugoslovenska pa i evropska književnost oko tih tema okreću. A književnost je upravo Matićevo matično mesto: možda i jedino solidno tlo pod nogama. Njoj Đorđe Matić pripada jer je pesnik prvog reda, poezije istovremeno lirske, silovite i slojevite, onakve kakvu je Crnjanski pisao, koju su mnogi tužno imitirali, a samo retki znali da od nje naprave nešto novo. Matić to zna.

– Iz recenzije Vesne Goldsworthy

Đorđe Matić rođen je 1970. u Zagrebu, gde je i odrastao. Od 1991. živeo je najpre u Italiji, a zatim u Holandiji, gde je u Amsterdamu studirao englesku i italijansku književnost.

Bio je urednik i koautor Leksikona YU mitologije, a uredio je i više publicističkih knjiga.