Dodirnuti

Dodirnuti su sugestivna i alegorična parabola o tokovima, iskušenjima i perspektivama života, u društvu koje se raspinje između licemerja, lažnog morala i pretrajavanja unutar karnevalske postsocijalističke društvene panorame.

Bez obzira na aktuelnost sintagme urbana proza, veoma su retki pisci i književna dela koja na pravi na-čin mogu da dosegnu ideju urbaniteta kao neposredne stvarnosti i iskušenja života. Radojko Veselino-vić je već u prethodnim knjigama naglasio specifičan odnos prema ovom fenomenu; sugestivan u na-merama i provokativan u realizaciji neobičnih likova i situacija koje posredno stvaraju osoben mikroko-smos grada kao materije, ali i osobenog stanja duha.

Obojen emotivnim valerima, setom i gorkom nostalgijom za bivšim vremenima i ljudima i kritikom (pseudo) stvarnosti i napretka, ali i ironijom i gorkim sarkazmom, ovaj roman je svojevrsna analiza koja ne govori o pojavama direktno, već o njihovim projekcijama unutar stvarnosnog i književnog konteksta sa diskretno naglašenom rezignacijom, ali i sa lucidnim zaključcima u kojima su najvidljivije tragične di-menzije naše egzistencije.

DODIRNUTI su sugestivna i alegorična parabola o tokovima, iskušenjima i perspektivama života, u dru-štvu koje se raspinje između licemerja, lažnog morala i pretrajavanja unutar karnevalske postsocijali-stičke društvene panorame.

Originalnom ironijom i latentnim pesimizmom, Radojko Veselinović ispisuje pojmovnik naših retkih uspona i tragičnih sunovrata, imajući još uvek snage da se nasmeje svemu; „svemu se smejem jer me sve i boli“ (M. Nastasijević).

Ovaj neobičan pojmovnik gorčine je neobičan bedeker kroz sva lica i živote u kojima se pojavljuju nje-govi junaci; kao antiheroji i volšebnici, ljudi anđeoskih osobina i demonske sudbine – sva lica života i smrti.

Petar V. Arbutina