Đulići i uveoci

Deveta knjiga edicije Prisustva.

Tehnikom kolaža Živanović okuplja komade dezintegrisanog sveta uspostavljajući nekoliko celina koje se međusobno vezuju preko zajedničkih lirskih junaka/motiva, dok istovremeno nastoje da se udalje jedna od druge, osamostale značenja i izvedu u širi kontekst. Ovaj postpoetski svet sačinjen je od fragmenata tradicionalne stihovane realnosti koje autor veštom rukom ukraja u veliki epski mozaik po kome se dešavaju dramski preskoci prostorno-vremenskih literarno-dokumentarnih i fantazmagorično-realističkih meridijana.

Naročita lirska građevina doziva se sa Zmajevim Đulićima i Đulićima uveocima na više nivoa: od parodije i pastiša sve do realizacije metafore sušičave pesničke fizionomije, i od doslovnog značenja izgovorenih reči koje imaju (moguće) reference u realnosti pa sve do najtananijeg a time i najranjivijeg dela istorije ’naše civilizacije’ – nacionalnih i društvenih ideala koji egzistiraju samo na verbalnom i idejnom nivou, u prostorima književnosti.

Na planu pesme čujemo naročito konstituisanu polifoniju – unutar glasa koji izgovara rečenice nad miljeom po kome se prosipa „Wiener Zucker“ otkrivamo nijanse visoko poetske, banalno prozne, crnohumorne, gorke a ponekad i dirljivo sentimentalne. Iza naizgled jednostavne strukture koja oponaša svakodnevni govor krije se čvrst sklop nastao postupkom koji podseća na stihove iz Đulića 11: „dva procesa istovremeno – rekonstrukcija i restitucija, kao singerica“. Rezultat tog procesa je široko platno na kome simultanost scena iz lektire, iz života, iz individualne prošlosti ili kolektivne budućnosti premeće razdruzganost i diskontinuitet u naročiti umetnički poredak.