Atlas arhitekture 1-2

Prvi tom Atlasa arhitekture raščlanjen je na opšti deo i na istoriju arhitekture evropskog i prednjeazijskog prostora, koja u prvom delu seže od visokorazvijenih kultura Mesopotamije pa do ranohrišćanskog perioda. Svako poglavlje započinje preglednim geografskim i vremenskim tablicama. U određenom smislu, Atlas funkcioniše kao prostorni koordinatni sistem: čitalac se u njemu može informisati o celokupnom toku istorije arhitekture („vertikalno“), ali i o pojedinim razdobljima („horizontalno“).

Drugi tom Atlasa arhitekture podeljen je na tri velika dela: Srednji vek, Novi vek I, Novi vek II. U tom smislu, prati se razvoj od hrišćanskih bazilika, manastira i utvrđenja, preko romanike i gotike u kojima nastaju masivne i monumentalne katedrale, da bi u renesansi arhitektura bila posmatrana ne samo sa praktične, već i sa teorijske strane. Devetnaesti vek je posebno zanimljiv, prvenstveno zbog pojave industrijalizacije i novih konstruktivnih materijala (čelika i armiranog betona). Poslednji delovi Atlasa tiču se dvadesetog veka i novih pokreta i stilova – moderne arhitekture, koja sada ima tendenciju ne samo da bude praktična i funkcionalna, nego da vrlo često i šokira svojom spoljašnjošću. Kao i u prvom tomu Atlasa, i ovde se čitaocu nudi sistem uz pomoću kojega se i sam može lakše snaći u delovima knjige koji se tiču stilova, regija i istorije pojedinih epoha i zemalja.