Bilitisine pesme

Novelista i pesnik, erotoman i dendi, Pjer Luis proveo je život u Parizu povremeno putujući Mediteranom gde je dobar deo njegovih dela i nastao. Danas je poznatiji po svojim poznanstvima nego po svojoj erotskoj poeziji, koja se u njegovo doba prodavala izvan standardnih knjižarskih puteva. Bio je jedan od najbližih prijatelja kompozitora Kloda Debisija koji je komponovao neke od njegovih pesama; bio je saputnik Andre Žida; posećivao je Malarmeove večerinke i agitovao je za oslobađanje Oskara Vajlda, svog velikog poštovaoca, iz zatvora. U dvadeset i devetoj godini ženi se Luizom, mlađom kćerkom pesnika Hosea Marije de Eredije.

Ovaj sadržaj dekadentne proze, prvi put štampan u Parizu (1894), trebalo je da bude prevod pesama žene po imenu Bilitisa, savremenice i družbenice čuvene Sapfo. I ovaj lirski roman, kao i ostala Luisova dela, izazvao je senzaciju, ne zbog toga što bi otkrivanje netaknutog skrovišta poema dotada potpuno nepoznate grčke pesnikinje iz 600. godine p.n.e. bilo pravo arheološko i kulturološko čudo, već i zbog delikatnog i otvorenog uznošenja sapfičke ljubavi.

Zapravo, crnokosa i požudna Bilitisa nikada nije ni postojala. Pesme su bile mudri i smeli falsifikat Pjera Luisa, a prevodilac je, ne bi li doprineo težini dela, u delo čak uključio bibliografiju s nepostojećim knjigama. Luis je bio dobar poznavalac klasike te je Bilitisine pesme začinio brojnim citatima stvarnih pesnika starogrčke ere, a posebno Sapfinim stihovima.

***

Deca Noći donose obnovljeno izdanje Bilitisinih pesama iz 1922. godine, prilagođeno današnjem pravopisu i leksici srpskog jezika.