Prilog Kritici Patrijarhalnog Uma

U "Prilogu kritici patrijarhalnog uma" (19851) Selija Amoros predstavlja tradicionalni filozofski logos kao lažni, ideološki izobličeni izraz navodne transcendentalne subjektivnosti i samosvesti čitavog ljudskog roda iz koga je žena isključena. Dihotomija priroda–kultura, iako mitski i arhajski obrazac mišljenja, u filozofskoj i društvenoj misli koristi se da opravda ženinu potčinjenost sve do savremenog doba. U modernoj i prosvetiteljskoj misli s posebnom snagom se očituju licemernost i protivrečnost diskursa koji koncipira razum kao temelj ljudske subjektivnosti i univerzalno svojstvo svih ljudi, no ipak pozicionira ženu kao Drugog i kao prirodu.