Duboki Purpur

Glavni junak “Dubokog purpura” je Agostinjo, muzički kritičar pred penzijom, koji piše memoare, u kojima opisuje kakva su mu sve zadovoljstva muzika i muzičari pružili. Za njega osvojiti muzičara ne znači samo posedovati nečije telo, već zagospodariti jedinstvenom, neponovljivom muzikom. Zavodeći samo one čije ga je muziciranje pokrenulo, Agostinjo pokušava da erosom prevaziđe jalovost sopstvenog kritičarskog pera.