Crna Plavet

Mitsko-istorijski i zemaljsko-nebeski prostor ispunjavaju neobicnu poeziju Manojla Gavrilovica, koji još od prve zbirke Sunce i kocije (1973) donosi našoj najsuptilnijoj lirici svojevrsnu zacaranost - jezika, zvuka, ritma, kosmosa.
S jedne strane pesnik licnog instinkta, s druge pesnik koji antejsku snagu crpe iz dubokih slojeva usmene lirike (uspavanke, tužbalice, svatovske pesme), Gavrilovic peva bicem jezika i njegovog ritma. - To sami jezik cara, vibrira, treperi - stvarajuci u poznatoj melodiji nepoznata znacenja: slike izuzetne lepote, misticne pozadine, zatajenih impulsa.